کد مطلب:153756 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
نصوص بر امامت حسین بن علی
نصوص بر وصایت و امامت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام زیاد است و از جمله روایت ابوبصیر است از امام صادق (ع) كه فرمود: پدرم (امام باقر علیه السلام) به جابر بن عبدالله انصاری فرمود با تو كاری دارم چه وقت برایت آسان تر است كه تو را تنها ببینم جابر گفت هر وقت شما بفرمائید روزی با جابر در خلوت نشست و او را فرمود: درباره لوحی كه در دست مادرم فاطمه زهرا دختر رسول خدا دیده ای و آنچه مادرم به تو فرموده كه در آن لوح نوشته بود مرا آگاه ساز، جابر گفت خدا را گواه می گیرم كه در زمان حیات رسول خدا خدمت مادرت فاطمه علیهاالسلام رسیدم و او را به ولادت حسین (ع) تبریك گفتم و در دستش لوح سبزی دیدم كه تصور كردم زمرد است و نوشته سفیدی به رنگ خورشید در آن بود عرض كرد پدر و مادرم به فدایت این لوح چیست؟ فرمود: لوحی است كه خدا به پیامبرش اهداء فرموده و اسم پدرم و شوهرم و دو پسرانم و اسامی اوصیاء از فرزندانم در آن درج گردیده و پدرم آن را به عنوان مژدگانی به من مرحمت فرموده است.
جابر می گوید: حضرت زهرا آن را به من داد و من رونویسی كردم.
امام باقر به جابر فرمود: جابر، آیا آن را به من ارائه می دهی؟ عرض كرد: آری سپس
امام باقر همراه جابر به منزل او رفت و جابر صحیفه را بیرون آورد و امام باقر او را فرمود: تو به نوشته ات نظر كن تا من برایت بخوانم، جابر به نوشته خود نگاه می كرد و امام قرائت فرمود، هیچ حرفی با هم اختلاف نداشتند و در آن لوح چنین مرقوم رفته بود:
بسم الله الرحمن الرحیم هذا كتاب من الله العزیز الحكیم لمحمد نبیه و نوره و سفیره و حجابه و دلیله نزل به الروح الامین من عند رب العالمین. تا آنجا كه مرقوم رفته: و انی فضلتك علی الانبیاء و فضلت وصیك علی الاوصیاء و اكرمتك بشبلیك و سبطیك حسن و حسین فجعلت حسنا معدن علمی بعد انقضاء مدة أبیه و جعلت حسینا خازن وحیی و اكرمته بالشهادة و ختمت له بالسعادة فهو افضل من استشهد و ارفع الشهداء درجة جعلت كلمتی التامة معه و حجتی البالغة عنده بعترته اثیب و اعاقب.
ترجمه: «و من تو را بر پیامبران دیگر فضیلت و برتری دادم و همچنین وصی تو را بر دیگر اوصیاء برتری دادم و به تو كرامت نمودم دو شیرزاده و دو نوه حسن و حسین را و حسن را معدن علم خود قرار دادم بعد از پدرش و حسین را خزانه دار وحی خود قرار دادم و او را به شهادت گرامی داشتم و پایان كارش را به سعادت مقرر نمودم پس او برگزیده ترین و برترین شهدا است و مقامش از همه شهدا بالاتر و عالیتر است و كلمه تامه خود را با او قرار دادم و حجت بالغه و تامه خود را نزد او و به عترت او پاداش و كیفر دهم».
و سپس نام ائمه معصومین بعد از امام حسین از حضرت سجاد تا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و اوصاف آنان و سرگذشت مؤمنان در زمان غیبت در آن لوح ذكر گردیده كه از جهت رعایت اختصار از درج باقی مندرجات لوح خودداری گردید. طالبین به جلد دوم پیغمبر و یاران ص 123 مراجعه نمایند. [1] .
جابر می گوید: حضرت زهرا آن را به من داد و من رونویسی كردم.
امام باقر به جابر فرمود: جابر، آیا آن را به من ارائه می دهی؟ عرض كرد: آری سپس
امام باقر همراه جابر به منزل او رفت و جابر صحیفه را بیرون آورد و امام باقر او را فرمود: تو به نوشته ات نظر كن تا من برایت بخوانم، جابر به نوشته خود نگاه می كرد و امام قرائت فرمود، هیچ حرفی با هم اختلاف نداشتند و در آن لوح چنین مرقوم رفته بود:
بسم الله الرحمن الرحیم هذا كتاب من الله العزیز الحكیم لمحمد نبیه و نوره و سفیره و حجابه و دلیله نزل به الروح الامین من عند رب العالمین. تا آنجا كه مرقوم رفته: و انی فضلتك علی الانبیاء و فضلت وصیك علی الاوصیاء و اكرمتك بشبلیك و سبطیك حسن و حسین فجعلت حسنا معدن علمی بعد انقضاء مدة أبیه و جعلت حسینا خازن وحیی و اكرمته بالشهادة و ختمت له بالسعادة فهو افضل من استشهد و ارفع الشهداء درجة جعلت كلمتی التامة معه و حجتی البالغة عنده بعترته اثیب و اعاقب.
ترجمه: «و من تو را بر پیامبران دیگر فضیلت و برتری دادم و همچنین وصی تو را بر دیگر اوصیاء برتری دادم و به تو كرامت نمودم دو شیرزاده و دو نوه حسن و حسین را و حسن را معدن علم خود قرار دادم بعد از پدرش و حسین را خزانه دار وحی خود قرار دادم و او را به شهادت گرامی داشتم و پایان كارش را به سعادت مقرر نمودم پس او برگزیده ترین و برترین شهدا است و مقامش از همه شهدا بالاتر و عالیتر است و كلمه تامه خود را با او قرار دادم و حجت بالغه و تامه خود را نزد او و به عترت او پاداش و كیفر دهم».
و سپس نام ائمه معصومین بعد از امام حسین از حضرت سجاد تا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و اوصاف آنان و سرگذشت مؤمنان در زمان غیبت در آن لوح ذكر گردیده كه از جهت رعایت اختصار از درج باقی مندرجات لوح خودداری گردید. طالبین به جلد دوم پیغمبر و یاران ص 123 مراجعه نمایند. [1] .
[1] كافي، كتاب الحجه، باب ما جاء في الاثني عشر و النص عليهم حديث 3- اكمال الدين ص 179.